پارکور (به فرانسوی: Parkour) یا هنر جابجایی (به فرانسوی: L'art du déplacement)
یا شهرنوردی به پیشهاد گروه "رها" یک راه نوین برای تعامل
با محیط اطراف فقط با استفاده از تواناییهای انسان است (گردآوری : انجمن ناجی)
داوید بل، بنیانگذار پارکور در فرانسه میگوید: جنبهٔ فیزیکی پارکور، غلبهکردن بر تمامی موانع پیش روست،
درست مانند اینکه در شرایط اضطراری گیر کرده باشید. پارکور فقط صرف حرکات نیست،
بلکه مجموعهای هدفمند و دارای فلسفهٔ خاص خویش است (گردآوری : انجمن ناجی)
پس هدف پارکور، رسیدن به مقصد با استفاده از کاراترین،
روانترین و مستقیمترین مسیر و مناسبترین حرکات است
که میتواند شامل دویدن، پریدن، بالا رفتن و خزیدن باشد.
«کارایی» یکی از مهم ترین مشخصههای پارکور است،
و به این معنی است که لازم نیست حرکات سریعترین باشند،
بلکه باید مستقیمترین و با صرف انرژی کمتری انجام شوند
و همچنین مانع آسیب دیدگی دراز مدت یا کوتاه مدت شوند.
به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره میبرند «تراسور» گفته میشود.
محل تمرین پارکور
بر خلاف بسیاری ورزشهای دیگر پارکور تا کنون در زمین یا ورزشگاه اختصاصی تمرین نمیشود ،
البته تلاشهایی در این رابطه صورت گرفتهاست (گردآوری : انجمن ناجی)
تراسورها در محیطهای شهری مانند سالنهای ورزش ، پارکها ،زمینهای بازی
و سازهها و ساختمانهای رها شده تمرین میکنند که باعث به وجود آمدن نگرانیهایی مانند تجاوز به حریم شخصی ،
آسیب رساندن به اموال عمومی و تمرین در مکانهای نامناسب شدهاست .
وسایل و تجهیزات
پارکور وسیله و تجهیزات خاصی احتیاج ندارد و
تراسورها معمولا لباسهای ورزشی یا معمولی سبک و راحت میپوشند .
تنها چیزی که توصیه شدهاست یک کفش ورزشی سبک با چسبندگی زیاد است (گردآوری : انجمن ناجی)
بعضی از تراسورها از مچ بند برای محافظت از مچ هایشان استفاده میکنند .
برخی نیز از دستکشهای نازک ورزشی برای حفاظت از کف دستهایشان استفاده میکنند
که به علت کم کردن چسبندگی و حس باعث موضع منفی بعضی از تراسورها میشود.
حرکات:
در مقایسه با ژیمناستیک ، حرکات از پیش تعیین شده کمتری در پارکور وجود دارد و یک فهرست مناسب
از حرکات در آن وجود ندارد.
تراسور در مواجهه به هر مانع نیاز به تلاش خاصی دارد ،
تا بتواند بر آن مانع غلبه کند که این تلاش بستگی به نوع بدن ،
سرعت و زاویه تماس ، وضعیت قرار گرفتن مانع و ... دارد.
پارکور در حقیقت تمرین ذهن برای غلبه بر موانع با استفاده از تکنیک های مناسب می باشد.
در اغلب موارد نیاز به نامگذاری آن تکنیک نمی باشد. در بسیاری از موارد ،
تکنیکهای موثر پارکور بستگی به توزیع سریع وزن بدن در قسمتهای مختلف و
استفاده از لحظه برای انجام حرکات سریع و دشوار دارد.
جذب و توزیع انرژی هم یک عامل مهم می باشد، همانطور که چرخشهای بدن در هنگام پایین آمدن ،
نیروی تماس را بر روی پاها و ستون فقرات کاهش می دهد و به تراسور اجازه می دهد
از ارتفاعات بسیار بلندتر از حد معمول بپرند.
طبق نظر دیوید بلی، در هنگام فرار از چیزی ، قصد آنرا دارید که بگونه ای حرکت کنید
که بیشترین سطح تماس را با زمین داشته باشید. اگر از نقطه A به نقطه B می روید،
باید این توانایی را داشته باشید که از نقطه B مجدداً به نقطه A بازگردید اما لزوماً داشتن همان سرعت
در حین بازگشت ضروری نیست.
باوجود این ، تکنیکهای زیادی وجود دارند که برای سرعت و تاثیر افراد مبتدی بسیار مفید می باشند.
مهمترین آنها عبارتند از تکنیکهای پرش و تماس با زمین.
چرخش که برای به حداقل رساندن فشار تماس بعد از سقوط مورد استفاده قرار می گیرد،
اغلب بعنوان مهمترین تکنیک قابل یادگیری نامیده می شود.
بسیاری از تراسورها دچار جراحات مفصلی ناشی از سقوط از ارتفاعات بلند و عدم استفاده مناسب از چرخش می گردند.
بدلیل این سقوط های با ارتفاع بلند ، مسئله ایمنی حرکات پارکور زیر سوال رفته است (گردآوری : انجمن ناجی)
در بعضی از کشورهای بریتانیای کبیر این مسئله بوسیله قوانین باز دارنده
و سازمانهای آتشنشانی و امداد نجات اخطار داده شده است (گردآوری : انجمن ناجی)
اگر چه دیوید بلی هرگز در هنگام تمرین بطور جدی آسیب ندیده است،
اما هیچ مطالعه دقیقی در مورد خطرات سقوط از ارتفاع و مشکلات بعدی آن انجام نشده است (گردآوری : انجمن ناجی)