زمستان خوابی، خوابی عمیق و طولانی است که بسیاری از پستانداران کوچک در طول زمستان پشت سر میگذارند.
خفاش ها، خارپشت ها و بسیاری از جوندگان، از پستانداران زمستان خواب به حساب می آیند.
دلیل اصلی زمستان خوابی این جانوران آن است که در زمستان در اطرافشان غذای کافی وجود ندارد. اما زمستان خوابی یک خواب معمولی نیست؛ ضربان قلب و سرعت تنفس کاملا پایین می آید و دمای بدن تقریبا به دمای محیط می رسد. جانوران در این حالت کم ترین انرژی را مصرف می کنند و می توانند با اتکا به غذای ذخیره شده در بدنشان، زنده بمانند. بعضی زمستان خواب ها نظیر نوعی موش به نام هَمستر، غذا را در لانه خود ذخیره می کنند و هراز چندگاهی بیدار می شوند و مقداری از آن را می خورند. سایر زمستان خواب ها همچون خرس ها، گورکن ها و سنجاب ها در زمستان برای روز های متمادی به خواب می روند؛ اما زمستان خواب واقعی به شمار نمی آیند، زیرا دمای بدن آن ها فقط چند درجه از حد طبیعی کم تر می شود .دوزیستان و خزندگان و همچنین بسیاری از حشرات خشکی زی و سایر جانوران بی مهره، در طول زمستان به خواب می روند، اما خواب آنها واقعا زمستان خوابی نیست. بسیاری از آنها در روزهایی که هوا ملایم است بیدار می شوند و سپس وقتی هوا دوباره سرد تر می شود، به خواب می روند .در طول زمستان خوابی، سوخت و ساز جانور به آهستگی چربی بدن را مصرف می کند. گرمای تولید شده با استفاده از انرژی ذخیره شده، به همراه جریان خون گردش می کند و لرزش را به وجود می آورد. این لرزش، باعث تقویت ماهیچه های بدون استفاده می شود. اگر دمای هوا تا سطوح خطرناک کاهش یابد، ممکن است جانور بیدار شود، اما در زمستان های خیلی سرد و سخت، بسیاری از جانوران زمستان خواب می میرند .در اکثر مواقع وزن زمستان خوابی، مانند خرس نسبت به قبل از خواب زمستانی چند ده کیلو کاهش می یابد که این نتیجه مصرف چربی های ذخیره شده به عنوان انرژی در طول این مدت است .متاسفانه امروزه هَمستر که یکی از اصلی ترین حیوانات زمستان خواب به شمار می آید، به حیوان خانگی تبدیل شده است که این مورد طی چند سال اخیر در ایران بسیار رواج پیدا کرده است و همین عامل باعث برهم ریختن ارگانیزم یا سیستم بدن این موجود شده است که باعث کاهش عمر این جانور می شود .